Oud leerling vertelt...

Dit was een activiteit in mijn klas van een vorig jaar.  Na het poppen maken volgde een voorstelling van zichzelf.  Ik had de poppen leren maken op een andere bijscholing muzo in Hamme, maar moest achteraf wel toegeven dat het heel veel tijd in beslag genomen had.  Het was op zich wel heel leuk om te doen natuurlijk.  We werkten in meubelmousse en sneden bepaalde vormen uit met een elektrisch broodmes.  Soms spannend, maar met het superviserend oog nog behoorlijk te doen.  De rest werd met de hand uitgeknipt. 

Omdat de kinderen er zoveel tijd in gestoken hadden waren de poppen zeer mooi afgewerkt met ongelooflijk gevoel voor detail en waren ze ook super fier op hun resultaatjes. 

Nu weet ik dat het niet nodig is zo lang te werken aan zo een opdracht omdat het product niet primeert, en dat ze er ook veel plezier aan beleefd zouden hebben als ze op een andere manier de poppen hadden gemaakt, maar ik ben er wél van overtuigd dat deze poppen allemaal nog bestaan.  That's gotta count for something, right?
Ik zou het nu anders aanpakken omdat er meer te doen is dan 2 namiddagen knippen aan meubelmousse, maar ik sta er nog steeds versteld van hoe mooi ze die poppen vorm gegeven hebben.

Ik heb dit gepost om toch ook even stil te staan bij de producten.  Deze kinderen hebben geleerd dat je soms even moet doorbijten om iets volledig te krijgen hoe je het wil.  Dan gaat het natuurlijk over handvaardigheid en doorzettingsvermogen en niet over enkel een muzische activiteit.  Kiezen is is helaas vaak verliezen.